Wolski Mieczysław
Pseudonim: „Radek”
Stopień wojskowy: kpt./ mjr /ppłk
Szef Oddziału IV Komendy Okręgu Kielce
Dzieciństwo i wojsko
Urodził się 28 maja 1906 r. w Radomsku jako syn nauczyciela.
-1920 wstąpił do Korpusu Kadetów w Modlinie i złożył tam maturę po czym zdecydował się na zawodową służbę wojskową.
-1926 ukończył Oficerską Szkołę Inżynierii i Saperów w Warszawie i otrzymał stopień podporucznika,
-po tzw. kursie aplikacyjnym otrzymał stopień porucznika,
-skierowany do służby w 5 pułku saperów w Krakowie, pełnił funkcję dowódcy plutonu w szkolnej kompanii podoficerskiej,
-1931 przeniesiono go do Centrum Wyszkolenia Saperów w Modlinie jako instruktora i dowódcę plutonu szkolnej kompanii podchorążych rezerwy,
-1935 ukończył kurs intendencki Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie,
-założył rodzinę,
-awansowany na kapitana,
-skierowany do Szefostwa Intendentury X DOK w Przemyślu. Przeniesiony następnie do sztabu 12 Dywizji Piechoty w Tarnopolu, zajmował stanowisko intendenta Dywizji (51 pp w Brzeżanach, 52 pp w Złoczowie i 54 pp w Tarnopolu).
Okupacja niemiecka
-1 września 1939 wyruszył na front z koszar,
-w nocy z 2 na 3 września transport 12 Dywizji rozładował się na zbombardowanej stacji kolejowej w Skarżysku – Kamiennej, gdzie jej oddziały włączono do obwodowej grupy operacyjnej gen. Skwarczyńskiego,
-8 września oddziały skierowano w lasy Starachowickie w celu wsparcia 3 Dywizji Piechoty, broniącej Iłży,
-9 września rozwiązano dywizję, a po zniszczeniu ciężkiego sprzętu, nakazano żołnierzom samodzielnie przebijać się za Wisłę,
-ostatecznie dostał się do Tarnopola, ale zagrożony przez NKWD wyjechał do Lwowa, a stamtąd wraz z rodziną do Borysławia i Przemyśla,
-w maju 1940 r. udało mu się przedostać do tzw. Generalnej Guberni i dotrzeć do rodzinnego Radomska,
-nawiązał kontakt z komendą obwodu ZWZ w Radomsku , gdzie objął funkcję instruktora terenowego,
-początek 1942 Wolski został wezwany do Inspektoratu w Częstochowie, gdzie wręczono mu nominację na szefa Oddziału IV (kwatermistrzostwo) w Komendzie Okręgu,
-wyjechał razem z płk Feliksem Jędrychowskim „Ostroga” (Inspektor Częstochowski) do Radomia, gdzie nawiązał kontakt z szefem sztabu Okręgu Kielce AK i pod pseudonimem „Radek” objął funkcję szefa Oddziału IV Kwatermistrzostwo,
-w sierpniu 1942 r. wobec licznych aresztowań Komenda Okręgu została pospiesznie przeniesiona w rejon Skarżyska – Kamiennej. Mieczysław Wolski przeniósł się do Szydłowca gdzie wraz z żoną Walerią założył niewielki sklep służący za skrzynkę kontaktową. Zakres jego działań poszerzył się o współpracę z ziemiańską organizacją „Uprawa”, szczególnie z jej przedstawicielami w majątkach ziemskich obwodów Jędrzejowskiego i Opatowskiego,
-wiosną 1944 przygotowania do akcji powstania o kryptonimie „Burza” weszły w decydująca fazę. Sztab komendy okręgu podzielony został na rzuty umieszczone w różnych lokalizacjach. W rejonie Szydłowca usytuowano tzw. III rzut kwatermistrzowski pod kierownictwem już wówczas majora Mieczysława Wolskiego (w Korpusie Kieleckim kwatermistrzostwo reprezentował mjr Włodzimierz Talko „Obuch”),
-ze starszeństwem od 1 stycznia 1945 roku awansowany na stopień podpułkownika,
Okupacja sowiecka
-z chwilą rozwiązania Armii Krajowej na rozkaz przełożonych przystąpił do likwidacji spraw kwatermistrzowskich. Sporządził rozdzielniki dotacji i odpraw, sprawdził bilanse, odbywał ostatnie służbowe spotkania w Radomiu, Częstochowie i Kielcach,
-23 kwietnia 1945 przyjechał do Kielc na spotkanie z płk Borzobohatym i został aresztowany w mieszkaniu mjr Talko przy ul. Sienkiewicza 40, gdzie UB zorganizował tzw. „kocioł” (aresztowano tam także kilka innych osób związanych z kwatermistrzostwem Komendy Okręgu).
-po dwóch miesiącach więzienia i śledztwa, na niejawnej rozprawie bez obrońcy i prokuratora, Wojskowy Sąd Okręgowy w Łodzi na sesji wyjazdowej w Kielcach wydał wyrok na sześcioosobową grupę oskarżonych. Trzech z nich: pchor. Janusza Lipskiego, mjr Antoniego Kowalskiego (właśc. Włodzimierza Talko) i ppłk Mieczysława Wolskiego skazano na śmierć przez rozstrzelanie, degradację do stopnia szeregowca, utratę praw publicznych oraz przepadek mienia na rzecz skarbu państwa,
-24 lipca 1945r,, orzeczone kary zamieniono każdemu na 7 lat więzienia, ale z utrzymaniem degradacji i przepadku mienia,
-po wyroku Wolski i pozostali skazani zostali osadzeni w więzieniu w Kielcach. W nocy z 4 na 5 sierpnia oddziały podziemia niepodległościowego pod dowództwem Antoniego Hedy „Szary” opanowały więzienie uwalniając przetrzymywanych,
-Wolski razem z oddziałem por. Podkowińskiego „Rena” (oddział z Inspektoratu Radomskiego) wydostał się z zagrożonej kolicy i przedostał do Radomia, gdzie pod zmienionym nazwiskiem ukrył się na terenie fabryki „Bata”,
-przeniósł się na Ziemie Odzyskane, gdzie dzięki życzliwym kontaktom udało mu się zatrudnić w Nysie w Zarządzie Miejskim na stanowisku kierownika wydziału finansowego. Chcąc sprowadzić rodzinę musiał wrócić do prawdziwego nazwiska i ujawnić się w Komisji Likwidacyjnej AK w Warszawie. Zrobił to i osiedlił się w rodzina w Nysie,
-po paru latach wraz z rodziną przeniósł do Brwinowa pod Warszawą. Pracował tam w spółdzielczości,
-w 1952 aresztowany i wywieziony do Łodzi, skąd wrócił dość szybko po udzieleniu wyjaśnień,
-miesiąc później ponownie aresztowany i przewieziony do Kielc, gdzie osadono go w tym samym więzieniu w którym siedział już w 1945. Orzeczono, ze zgodnie z wyrokiem z 1945 musi odbyć jeszcze karę trzech lat więzienia,
-skierowano go do Sosnowca do pracy w kopalni węgla,
-ostatecznie trafił do roboczej grupy w warsztatach więzienia „Radocha” w Sosnowcu, gdzie zajmował się rozliczeniami i ewidencją,
-we wrześniu 1954 dzięki usilnym staraniom rodziny Sąd Śląskiego Okręgu Wojskowego orzekł jego przedterminowe zwolnienie,
-po jakimś czasie resztę kary darowano mu, a w 1965 Warszawski Sąd Wojskowy orzekł zatarcie skazania (ale bez rehabilitacji), a Ministerstwo Obrony Narodowej przyznało mu Srebrny Krzyż Virtuti Militari,
-wrócił do pracy w dziewiarskiej spółdzielni „Patentka” w Warszawie, co umożliwiło mu niełatwe w tamtych czasach zameldowanie się w stolicy,
-od 1959 rozpoczął pracę jako główny księgowy w warszawskim oddziale PZU,
-po przejściu na emeryturę był aktywny w Warszawskiej Ochotniczej Straży Pożarnej i w Polskim Towarzystwie Astronautycznym,
-maj 1989, pół roku przed runięciem murów berlińskich, ppłk Wolski uczestniczył w rejestracji sądowej powstałego z inicjatywy płk Wojciecha Borzobohatego Stowarzyszenia Żołnierzy AK, przekształconego wkrótce w Światowy Zw. Żołnierzy AK,
-1991 r. (po 46 latach!) Sąd Wojskowy unieważnił wszystkie wydane na niego wcześniej wyroki, a MON awansował na stopień pułkownika,