Szymański Maksymilian

Pseudonim "Relampago".

Zastępca Komendanta Obwodu Końskie.

Komendant Miasta Końskie.

Szef Referatu II - wywiad Komendy Obwodu.

Później w Ekspozyturze Wywiadu "Sosna" Komendy Okręgu jako wtyczka w Gestapo.

Zdradził i był powodem licznych aresztowań.

Oddział Dywersji Bojowej Komendy Obwodu Końskie zlikwidował go 26 grudnia 1942 roku.

-Urodził się w 1909 lub 1910 roku w Końskich.  Ukończył cztery klasy gimnazjum starego typu.

-Prawdopodobnie w 1926 roku wstępuje do Podoficerskiej Szkoły dla Małoletnich w Koninie, którą ukończył w stopniu kaprala. Pozostaje w wojsku gdzie awansowano go do stopnia plutonowego.

-Prawdopodobnie w 1932 lub 33 emigruje do Argentyny.

-Powraca w 1936 (?) roku i rozpoczyna pracę w ZEORK w Końskich.
-Jesienią 1939 roku rozpoczyna tworzenie, wspólnie ze swoim kuzynem Janem Wypiórkiewiczem, konspiracyjnych struktur. Istnieje możliwość, że były one powiązane z Organizacją Orła Białego w Końskich, ale po zaprzestaniu przez nią działalności grupa działała samodzielnie.
-Przyjął pseudonim  „Relampago”  i rozpoczął  tworzenie „trójek organizacyjnych”. Już w listopadzie 1939 roku do grupy Szymańskiego należeli: ppor. rez. Ludwik Nowiński „Sęp”, Stanisław Nowakowski, Jan Stanisławski „Igo”, Kazimierz Witkowski, Andrzej Malanowicz oraz Tadeusz Szatkowski. Podstawowym zadaniem grupy, poza wyszukiwaniem odpowiednich osób do organizacji, było wyszukiwanie i zabezpieczanie broni pozostałej po wrześniowych walkach.
-Gdy w połowie listopada 1939 roku w Końskich pojawia się Jan Stoiński tworzący struktury Okręgu Bojowego Kielce Szymański zostaje jednym z jego najbliższych współpracowników.

-Od początku 1940 roku Okręg Bojowy został włączony w skład Służby Zwycięstwu Polsce ze Stoińskim jako Komendantem Obwodu. Szymański pełni w nim szereg odpowiedzialnych funkcji:
-od samego początku jest Komendantem Miasta
-od samego początku jest szefem Referatu II Wywiad Komendy Obwodu.
-od wiosny 1940 roku jest Zastępcą Komendanta Obwodu.
Łączenie funkcji było niezgodne z zasadami konspiracji, ale wynikało z braku kadry. Wraz z niej napływem Szymański był z nich systematycznie odwoływany. Pod końca lata 1940 skierowany do Końskich podporucznik Marian Słonimski „Babinicz” został Zastępcą Komendanta Obwodu.

-19 lipca 1941 roku, Maksymilian Szymański „Relampago” został odwołany z funkcji Komendanta Miasta, a jednocześnie na stanowisko to został powołany Bolesław Czerwiński „Wir”.
-Wiosną 1942 roku Szymański zameldował swoim przełożonym , że podczas służbowego wyjazdu do Radomia przypadkowo spotkał poznanego podczas przedwojennego pobytu w Argentynie Niemca o imieniu Kurt. Ów Niemiec był teraz pracownikiem Gestapo w Radomiu i zaproponował Szymańskiemu współpracę na gruncie zwalczania komunistycznych wpływów w Polsce. Uzyskanie wiadomości w takim źródle było dla wywiadu organizacji bardzo cenne. Szymański otrzymał zgodę na podjęcie odpowiednich działań. Na polecenie organizacji podjął współpracę z Gestapo, a jednocześnie, jako wtyczka organizacji miał rozpracowywać niemieckie struktury. Podjęcie „współpracy” z Gestapo wiązało się z odwołaniem z funkcji szefa referatu II wywiad Komendy Obwodu Końskie co nastąpiło na przełomie wiosny/lata 1942 roku.
-Z biegiem czasu Szymański przeszedł jednak całkowicie na niemiecką stronę. Po potwierdzeniu tego Komenda Okręgu Kielce wydała rozkaz jego likwidacji, który miał zostać wykonany przez żołnierzy Ekspozytury II Oddziału Komendy Okręgu w strukturach których teraz Szymański działał. Splot różnych okoliczności sprawił, że wyrok nie został wykonany. Nie wiadomo jednak dlaczego Komenda Obwodu Końskie nie została poinformowana o zagrożeniu.
-Prawdopodobnie informacje przekazane Niemcom przez Szymańskiego doprowadziły w Końskich do aresztowań członków Komendy Obwodu. Podczas próby ucieczki zginął wtedy Komendant Obwodu Jan Stoiński.
-Pomimo  podejrzeń  co  do  roli  Szymańskiego  dopiero  w połowie grudnia 1942 roku do Końskich dotarł rozkaz o przeprowadzeniu likwidacji zdrajcy.

-Wyrok został wykonany w pierwszy dzień Świąt Bożego Narodzenia 1942 r. (niektóre źródła podają, że miało to miejsce 26 grudnia 1942 roku), a wykonali ją żołnierze z Oddziału Dywersji Bojowej Komendy Obwodu Końskie. Akcją dowodził pchor. Kazimierz Chojniarz „Wacek”.