Tarchalski Mieczysław

Zdjęcie przedwojenne.

Pseudonimy: „Grzegorz”, „Marcin”.

Stopień wojskowy: por./kpt./mjr.

Komenda Obwodu Włoszczowa.

Dowódca oddziału partyzanckiego.

Dowódca I batalionu 74 pp.

Młodość i wojsko

29 grudnia 1903r. w Gidlach, Powiat Radomsko. Syn Juliana i Aleksandry
W 1919r. wstąpił do Korpusu Kadetów w Modlinie i jako ochotnik wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej z 1920. Został ranny pod Wilnem, wrócił z wojny odznaczony Krzyżem Walecznych.
W 1929r. ukończył studia na Wydziale Leśnym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego i otrzymał dyplom magistra inżyniera leśnictwa.
W 1930r. pracował jako adiunkt w Nadleśnictwie Gidle.
W latach 1931–1936 jako wykładowca w szkole dla leśniczych w Cieszynie.
W 1937 przeniesiono go do Nadleśnictwa Bydgoszcz. Wybuch wojny zastał go jako nadleśniczego w Nadleśnictwie Rychtal.

II wojna światowa

- W sierpniu 1939r. nie podlegał mobilizacji bowiem w planach Dyrekcji Lasów Państwowych przeznaczony był do zrealizowania ewakuacji urzędu. Od 1 września kieruje konwojem ewakuacyjnym przez Łęczycę, Warszawę aż pod Chełm gdzie ostatecznie zapada decyzja o kapitulacji.
Powraca do Warszawy i zajmuje się odszukaniem wysłanej tu wcześniej rodziny. Ostatecznie 15 października 1939r. rodzina już w komplecie znalazła się w stolicy.
- W grudniu 1939r. otrzymał pracę leśniczego w prywatnych lasach, Karola Geyera, majątku Dąbrowa Zielona koło Radomska. Od początku zaczął sabotować niemieckie zarządzenia dotyczące wyrębu lasów.
- 10 maja 1940r. został zaprzysiężony do ZWZ i został Komendantem Placówki Dąbrowa Zielona, którą sam miał zorganizować. Dla wyróżniających się członków placówki zorganizował Szkołę Podchorążych.
- 10 lutego 1942r. uniknął aresztowania, ale Gestapo aresztowało jego żonę. Odtąd zaczął się ukrywać w Koniecpolu ( u Jana Pytlewskiego „Dąb”), Bogumiłek (Przemysław Schutz „Ludwik”), Raszków (dwór Antoniego Sikorskiego „Sobieski”) gdzie przebywał dwa tygodnie, Mstyczów (dwór Tadeusza Kuglera „Marian”), dwór w Mieronicach (do końca marca 1942r.), Kraków (około miesiąca). Wreszcie, aby zdobyć fundusze na utrzymanie dzierżawi działkę w Skawinie i zajmuje się handlem warzywami.
- W sierpniu 1942r. nawiązał z nim kontakt Komendant Obwodu Włoszczowa proponując powrót do czynnej konspiracji.
- 20 września 1942r. został komendantem II Podobwodu w Obwodzie Włoszczowa.
- W czerwcu 1943 objął funkcję Szefa Kierownictwa Dywersji Obwodu Włoszczowa, którą pełnił do połowy sierpnia 1944r.
- W lipcu 1943r. utworzył oddział partyzancki, którego był dowódcą piastując jednocześnie funkcję Szefa Kedyw.
- W lipcu 1944 został zastępcą dowódcy batalionu "Tygrys", a w tym samym roku we wrześniu objął dowództwo I batalionu "Las" w 74 Pułku Piechoty AK.

 

Okupacyjna kenkarta Tarchalskiego.

Za Sowieta

- W styczniu 1945 został zatrzymany i przekazany funkcjonariuszom NKWD w Częstochowie, a w marcu wywieziony do Kandałakszy w Rosji. W łagrze przebywał blisko trzy lata, pracując w kamieniołomie. Do kraju powrócił w listopadzie 1947. Podjął pracę w Dyrekcji Lasów Państwowych w Olsztynie.

- W 1950 został ponownie aresztowany przez UB, przesłuchiwany i więziony w Kielcach i Włoszczowie przez 3 lata. W 1953 został skazany na karę 10 lat pozbawienia wolności, odbywał ją w Przemyślu, a następnie w Sieradzu. Zwolniony został w 1956 i podjął pracę w Okręgowym Zarządzie Lasów Państwowych w Szczecinie, początkowo jako inspektor, a następnie naczelnik Wydziału Ochrony Lasu. Z jego inicjatywy powstał w 1960 Woliński Park Narodowy. W OZLP w Szczecinie był zatrudniony do przejścia na emeryturę w 1968.

Zmarł 17 stycznia 1981 w Szczecinie. Pochowany został na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie.