Nitecki Marian

Pseudonim: „Pikador”.

Stopień wojskowy: ppor./por.
Komendant Rejonu IV Obwodu Włoszczowa.
Dowódca oddziału rozpoznawczego 7 Dywizji Piechoty AK.

 

Młodość i wojsko

Urodził się 26 listopada 1913 r. w Radomsku.
W 1935 r. powołany do służby wojskowej w 19 Pułku Ułanów Wołyńskich im. Gen. Edmunda Różyckiego w Ostrogu nad Horyniem.
W 1938r. ukończył Szkołę Podoficerską Wołyńskiej Brygady Kawalerii i otrzymał promocję na podporucznika.
15 października 1938 r. został dowódcą 2 plutonu w III szwadronie 1 Pułku Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego w Warszawie.

II wojna światowa

- W kampanii jesiennej 1939 r. bronił pogranicza w rejonie Chorzeli, oraz brał udział w działaniach opóźniających w kierunku na Przasnysz, Serock i Modlin. 12 września rozbił siłami swojego plutonu kolumnę piechoty niemieckiej pod Marysinem koło Warszawy. Dołączył następnie do oddziałów Wołyńskiej Brygady Kawalerii z którą walczył pod Kałuszynem i Biłgorajem.
Po walkach pod Suchowolą, pułk został okrążony przez wojska sowieckie i niemieckie, a Nitecki dostał się, 28 września, do niewoli niemieckiej. Udało mu się zbiec z transportu w okolicach wsi Bogucice koło Pińczowa i dotrzeć na początku października 1939 r. do rodzinnego Radomska.
- Już jesienią 1939r. wstąpił do SZP i obrał pseudonim „Pikador”. Był jednym z organizatorów struktur na terenie Obwodu Radomsko. Nie jest jednak prawdą, jak podają niektóre źródła, że był Komendantem Obwodu. W tym czasie funkcję tą piastował: por. Antoni Węgrzyn „Ostroga”.
- W marcu 1940r. ostrzeżono go o grożącym mu aresztowaniu. Opuścił teren Obwodu Radomsko i przeniósł się do leśniczówki Czarny Las koło Szczekocin w Obwodzie Włoszczowa, gdzie podejmuje pracę na stanowisku leśniczego.
- Prawdopodobnie już w maju 1942r. zostaje Komendantem Rejonu IV Obwodu Włoszczowa, którą piastuje do lata 1944r. Leśniczówka jest w swoistym centrum spotkań, narad, szkoleń a także zajęć tajnych kompletów.
Od październik 1942r.,przez kilka miesięcy, ukrywa się tam odbity (4/5 październik 1942r.) z więzienia w Częstochowie mjr Stanisław Mirecki, Inspektor Częstochowski.
Nitecki jest Komendantem Rejonu do lata 1944r.
- W lipcu 1944r. otrzymał rozkaz zorganizowania oddziału konnego. Wkrótce liczył on 28 ułanów i był dobrze uzbrojony. W sierpniu został oddziałem zwiadowczym (kryptonim „Wisienka”) 7 Dywizji Piechoty AK i pełnił stałą ochronę sztabu dywizji. Oddział prowadził działania do październik 1944r. kiedy został zdemobilizowany.
Za wykazane męstwo por. „Pikador” odznaczony został Krzyżem Walecznych, a także awansowany.
- W grudniu 1944r. powrócił do leśniczówki Czarny Las, gdzie został aresztowany przez bojówkarzy z Armii Ludowej. Za cenę oddania im części uzbrojenia uzyskał wolność, ale jednocześnie zapowiedziano mu, aby lepiej zniknął z terenu bo niedługo będzie gorzej.

Za Sowieta

- W styczniu 1945r. odwiedził rodzinne Radomsko gdzie został aresztowany przez polski aparat bezpieczeństwa. Uciekł z transportu, ale utracił wszystkie dokumenty.
- Trzy miesiące ukrywał się w bunkrze w stodole Ludwika Napory w Radomsku. Po otrzymaniu od kolegów z konspiracji niepodległościowej fałszywych dokumentów na nazwisko Marian Baryła wyjechał na teren woj. olsztyńskiego. Podjął pracę w Nadleśnictwie Miłomłyn na Mazurach.
- W kwietniu 1947 roku skorzystał z amnestii i ujawnił się w Wojewódzkim Urzędzie Bezpieczeństwa w Warszawie. Powrócił do swojego nazwiska. W kolejnych latach pracował jako leśniczy w nadleśnictwach: Stare Jabłonki i Zimna Woda pod Olsztynem. Był w tym czasie kilkakrotnie aresztowany, łącznie 13 razy.
- W 1960 r. osiadł w Konstancinie i pracował jako leśniczy lasów niepaństwowych. Był inicjatorem zalesienia 63 ha na terenie Skolimowa i Konstancina oraz założycielem szkoły konnej jazdy dla chorych dzieci, dla których hipoterapia była jednym z zabiegów rehabilitacyjnych. W Konstancinie zamieszkał w należącej do Uzdrowiska Konstancin willi Boża Wola. Po kilkunastu latach willę sprzedano, a ponieważ władze samorządowe gminy nie zaproponowały mu żadnego lokum, Marian Nitecki zmuszony był zamieszkać kątem w jednej z leśniczówek w Lasach Chojnowskich.
- Ostatni awans, na stopień generała brygady, otrzymał 15 sierpnia 2007r.
Zmarł 11 września 2008r.